Το πολιτιστικό πρόγραμμα με το οποίο ασχοληθήκαμε τη φετινή χρονιά με τα παιδιά της Α’ Εικαστικών επικεντρώθηκε στην παραδοσιακή φορεσιά του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας, με αφορμή την επέτειο των 100 ετών από την Μικρασιατική καταστροφή. Η πανδημία εμπόδισε τα σχέδιά μας να επισκεφθούμε με τα παιδιά διάφορους μουσειακούς χώρους λαογραφικού ενδιαφέροντος τους οποίου είχαμε προτείνει στον προγραμματισμό, όμως κατόπιν δικής μας επίσκεψης στο πολιτιστικό ίδρυμα «Εστία» Νέας Σμύρνης που ιδρύθηκε με στόχο την διατήρηση της ιστορικής μνήμης των προσφύγων περισυλλέξαμε πολύτιμο φωτογραφικό υλικό το οποίο παρουσιάσαμε στους μαθητές μας και σε συνδυασμό με πληροφορίες που αφορούν σε φορεσιές από διάφορα μέρη του Ελληνισμού στη Μικρά Ασία αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με αυτή της περιοχής του Ικονίου.
Με τη βοήθεια των παιδιών δημιουργήσαμε ένα πατρόν και δημιουργήσαμε το βασικό μέρος της φορεσιάς (το οποίο αργότερα ράφτηκε από ενήλικες).

Οι μαθητές μας μετά από μελέτη του εποπτικού υλικού που είχαν στη διάθεσή τους, σχεδίασαν με κιμωλία τα σχέδια – μοτίβο που χαρακτηρίζουν τη συγκεκριμένη φορεσιά.
Διδάχτηκαν το ‘βελονάκι’, δημιούργησαν μόνοι τους το υλικό το οποίο αργότερα έραψαν πάνω στο ύφασμα της φορεσιάς δημιουργώντας τον κεντημένο διάκοσμο της φορεσιάς του Ικονίου.

Ήρθαν σε επαφή με παραδοσιακές τεχνικές και διαδικασίες εξασκώντας ταυτόχρονα ασκήσεις λεπτής κινητικότητας και συμμετέχοντας σε μια απολύτως ομαδική διαδικασία η οποία ακολουθεί πολλά διαφορετικά στάδια προκειμένου να φτάσει στο τελικό αποτέλεσμα.

Στην αρχή δυσκολεύτηκαν να συντονίσουν τις κινήσεις των χεριών τους προκειμένου να καταφέρουν να πλέξουν με το βελονάκι…..

αλλά στην πορεία όχι απλά τα κατάφεραν, αλλά προσέλκυσαν το ενδιαφέρον και άλλων παιδιών εκτός του προγράμματος τα οποία εκδήλωσαν ενδιαφέρον να ασχοληθούν με αυτές τις παραδοσιακές τεχνικές εργόχειρων. Έτσι, το πρόγραμμά μας απέκτησε και εθελοντές που σε κενό χρόνο ή στα διαλείμματα έρχονταν με χαρά να συνεχίσουν να ράβουν, να πλέκουν και να συνεργάζονται όμορφα και αρμονικά με τον κοινό σκοπό της δημιουργίας της φορεσιάς από το Ικόνιο.

Η δουλειά είναι μεγάλη, θέλει χρόνο και υπομονή και τα παιδιά καταλαβαίνουν πια και εκτιμούν την ποιότητα και την αξία της χειροποίητης δημιουργίας, τις γνώσεις που αυτή απαιτεί και το σπουδαιότερο τη διαχρονικότητά, την ιστορία της, τον συμβολισμό και τη βαρύτητά της μέσα στο χρόνο.

Το έργο θα συνεχιστεί καθώς ήταν αδύνατον να τελειώσει τόσο μεγαλεπήβολο που είναι….

βελονιά τη βελονιά , κουβέντα την κουβέντα ….προχωράμε

Τα παιδιά κατάφεραν να πλέξουν υπέροχα λουλούδια για να στολίσουν το μαντήλι

έμαθαν να στριφώνουν πλέκοντας στο ύφασμα

να ράβουν χάντρες για διακόσμηση

η συνέχεια από Σεπτέμβρη ….

Εκτός από το πλέξιμο και τη ραπτική τα παιδιά ήρθαν σε επαφή και με την υφαντική δουλεύοντας σε μικρούς ερασιτεχνικούς αργαλειούς .
Δούλεψαν πάνω σε ένα σχέδιο υφάσματος από την Κωνσταντινούπολη που εκτίθεται στον μουσειακό χώρο της ‘Εστίας’ Στη Νέα Σμύρνη από την οποία αντλήσαμε μεγάλο μέρος των πληροφοριών και του φωτογραφικού υλικού που μας βοήθησε στην πραγματοποίηση αυτού του προγράμματος.

Με αυτό το πρόγραμμα χτίσαμε μια γέφυρα που φέρνει λίγο πιο κοντά γενιές που τις χωρίζει ένα χάσμα μεγάλο κι απ’ ότι μάθαμε κάναμε κάποιες γιαγιάδες πολύ χαρούμενες καθιστώντας και τις ίδιες εθελόντριες στο πλευρό μας, δίνοντάς τους βήμα να διδάξουν αυτά που τους ενώνουν με γενιές ακόμα πιο παλιές, που βρίσκονται μέσα στα βάθη της πολύπαθης ιστορίας μας.